Sinterklaas en de Struikrovers

Korte inhoud:
Carlito, het jongste knechtje van Sinterklaas, heeft een rode jeep voor Sinterklaas gemaakt, zodat hij niet meer nat zal worden wanneer het regent. Sinterklaas is hier zo dankbaar voor, dat ze op een dag samen op weg gaan om de moeder van Carlito wat pakjes te gaan brengen. Maar dan geeft de jeep het midden in een bos op en moeten ze verder lopen. Plotseling ontdekt Sinterklaas een rovershol, waarin 4 struikrovers zitten. Het zijn geen kwade rovers en Sinterklaas vinden ze erg aardig. Hun hoofdman Cordobar, geeft Sinterklaas een glaasje brandewijn te drinken. Dan komt de vijfde rover binnen. Het is Diego en hij gelooft niet in Sinterklaas en verdwijnt weer snel, nadat hij nog vlug het gouden horloge, dat Sinterklaas als dank aan de rovers heeft gegeven, gestolen heeft.
Sinterklaas, Carlito en de 4 rovers gaan nu te voet naar de moeder van Carlito om de pakjes te brengen. Wat is zijn moeder daar blij mee! Zij vertelt ook dat zij de rode jeep voorbij heeft zien rijden en Cordobar trekt er meteen opuit, om de jeep te gaan zoeken en hem terug te geven aan Sinterklaas.
Sinterklaas vraagt de 3 overgebleven rovers nu, om voortaan het roven te laten en voor hem, als zijn knechten, te gaan werken. De rovers zijn zeer vereerd en bieden Sinterklaas hun diensten aan.
Intussen komt Cordobar erachter dat het Diego was, die de rode jeep gestolen heeft. Als hij de jeep voor een herberg ziet staan, kan hij nog juist erin springen en wegrijden, voordat Diego scheldend naar buiten komt. Zo brengt hij de jeep naar Sinterklaas terug en treedt nu ook in zijn dienst als zijn hoofdknecht.
Diego is nu alleen en heeft geen plezier meer in zijn leven, daarom wil hij wraak nemen op Sinterklaas. Dat lukt hem bijna, als hij de staf te pakken krijgt, die voor reparatie bij de goudsmit staat. Gelukkig kan Sinterklaas dit nog net voorkomen en vraagt aan Diego of hij ook in zijn dienst wil treden als zijn chauffeur. Diego voelt zich gelukkig hierdoor en besluit niet meer naar het rovershol terug te keren. Zo zijn alle rovers nu in dienst van Sinterklaas en zij hebben er nooit spijt van gehad, geen enkel ogenblik!

Fragment uit het boek:
En zo zaten even later de vier struikrovers gezellig met Sinterklaas en Carlito aan tafel en dronken brandewijn en rookten om beurten uit een prachtig gekrulde pijp, behalve Carlito natuurlijk, want die mocht dat nog niet van zijn baas. Hij was nu opeens helemaal niet bang meer, Carlito. Hoe gevaarlijk de rovers er ook uit zagen, ze waren erg aardig voor hem. Hij wist nu ook hoe ze allemaal heetten. Die ene daar met dat zwarte lapje voor z'n oog, dat was Cordobar, de hoofdman. En die lange magere met dat litteken over z'n wang, die heette Esteban. En dan had je nog Brano, die hinkte 'n beetje omdat z'n rechterbeen te kort was, en Chico, nummer vier, die zilveren schakelbanden om z'n polsen droeg, net alsof hij geboeid was, vond Carlito.
Sinterklaas was ook helemaal op zijn gemak en vertelde hoe ze pech hadden gekregen met het rode jeepje en toen in het bos verdwaald waren geraakt, en hoe ze straks nog verder moesten, om Carlito's moeder de pakjes te brengen.
Da's waar ook, herinnerde Carlito zich, de pakjes. Hij voelde naast zich op de grond naar de zak, maar toen hij die te pakken had, waren de cadeautjes verdwenen! Zachtjes fluisterde hij het in Sinterklaas z'n oor.
"Héééé, da's vreemd," zei die. "Zeg beste kerels, weten jullie misschien waar ze zijn kunnen? Vier pakjes zaten er in de zak, en nou is ie leeg."
Onderzoekend keek Cordobar zijn vrienden aan, toen kuchte hij even, klapte in z'n handen en bromde:"Allee, terug ermee, jongens! Op tafel verzamelen!"
Onmiddellijk verschenen er vier paar handen op tafel, in elk paar een pakje! Cordobar zelf had het grootste...... Met een zucht schoof hij alles naar Sinterklaas toe.
"Neem me niet kwalijk, Sinterklaas, maar 't is zo ons vak, begrijpt u wel. Hou ze nou maar goed bij u, anders beginnen we misschien weer opnieuw!" "Ha, gelukkig, dank je wel hoor," lachte Sinterklaas opgelucht. "Ik zou het namelijk erg vervelend vinden om bij Carlito's moeder met lege handen aan te komen. Maar..... voor jullie heb ik ook wel wat, geloof ik." Hij stak zijn hand diep in de plooien van zijn mantel en haalde een heel dik gouden horloge te voorschijn....