Avonturen van Sint Nikolaas

Eerste Zang
Zo vang ik aan het lied en sla ik aan het zingen
Van Heiligen Sinterklaas en zonderlinge dingen.
Hoe, tegen 't eind van 't jaar, een onbestemd gevoel
Hem naar 't aardrijk dreef, met Nederland tot doel.
Eerst maakte hij zich klaar en trok van 's hemels Bank
Een stapel vuns papier en munten zonder klank,
Om, zo dit mooglijk bleek, cadeautjes voor te kopen,
En snoepgoed zonder tal, waar kinderen op hopen.
Ook pakt' hij in 't karbies nog menige verschoning,
En voor een rauwe keel, een potje echte honing.
Ook scheergerei en zeep en kam en schone boorden,
Alsmeed' een wollen das, want koud is't in het Noorden.
Hij gespte sporen aan en zadelde zijn paard,
Toen wipte hij in het zaël en snelde naar de aard'.

Tweede Zang
Hier vond hij tot zijn spijt de hele zaak verduisterd,
Zo menig schone stad, door duisternis ontluisterd.
Hij was aldra verdwaald, hij kon geen straatnaam vinden.
De regen plensde neer, gezweept door alle winden.
De leuning van een brug, behoedde hem voor een bad,
Waaraan hij, sinds zijn jeugd, een hekel had gehad.
Hij vond als logement een pakhuis in een steeg,
Waar zijn vermoeide knol op 'n handje stroo neerzeeg.
Doch midden in de nacht, daar kwamen een paar heren
Hem en zijn slapend paard, met een bezoek vereren.
"Wij zijn twee controleurs, en lopen langs de grachten,
"Op zoek naar iedereen die frauduleus wil slachten.
"Nu lijkt het, boze schurk, als wilt gij, potverdomme
"Voor het slachten van dit paard, u als Sinterklaas vermommen!
"Kom dadelijk met ons mee; uw paard hier is verbeurd,
"Reeds menig slager heeft zijn boze daad betreurd,
"Bij een verblijf in 't kamp te Ommen of in Vught.
"Kom schielijk met ons mee en sla niet op de vlucht."
Sint's ogen, van de schrik, die puilden uit hun kassen.
Hij vroeg zich angstig af, hoe 't varkentje te wassen.
Maar 't paardje redde hem en wist met rake klappen
De beide controleurs de staldeur uit te trappen.

Daar lagen zij versuft. De Sint liep op z'n tenen
Met 't paard het steegje uit en nam toen rap de benen.
Zo, dolend steeds in 't rond, bracht 't krieken van de morgen
Een einde aan de nacht, doch niet aan al zijn zorgen.

Derde Zang
Gelijk eens Priamus, met Hector's lijk in d'armen,
met d'aêm uit d'oude borst, zijn kind trachte te verwarmen,
Zo blies ook Sinterklaas zich de verkleumde handen,
Luid klapperend met zijn neus en helderwitte tanden.
Helaas, hij vond geen baat, het werd geen grijntje beter.
Dit lag aan het klimaat en aan de thermometer.
Dus nam hij een kloek besluit, begaf zich naar een kroeg,
Waar hij om Holland's roem, Schiedam's jenever, vroeg.
"Helaas," zo sprak de waard, "dat kan ik u niet geven,
"Dat schenken wij hier slechts zo tussen vijf en zeven.
"En dan nog maar alleen aan onze vaste klanten
"Maar 't gaat wel klandestien, maar 't loopt in de contanten."
"Welzeker?" riep de Sint, "maar dat is al te mooi!
"Een beetje warmte kost me'n tientje plus de fooi!"
Toch liet de oude man zich door de warmte lokken,
En moest na een kwartier, ook onbehoorlijk dokken.
De goede Sint was nu ook danig op gekikkerd,
En bij 't stijgen op zijn paard er bijna afgeknikkerd.

Vierde Zang
Vervolgens trachtte hij cadeautjes te vergaren
Doch dit bezorgde hem een massa grijze haren.
Geen winkel, waar hij ook kwam, kon hem maar iets verstrekken,
Dus gaf hij 't eindelijk op, en liet de zaak verrekken.
"Ik zal," zo sprak de Sint, "vooral mijn goede vrinden,
"In een patisserie, toch wel wat lekkers vinden."
Dies ging hij naar Jamin, bestelde zonder blozen,
De hele winkel leeg, in kisten en in dozen.
De juffrouw gaf een kreet: "Heeft Engeland gewonnen?
"Want anders krijgt U 't niet, tenzij voor duizend bonnen.
"Geen koek, geen speculaas, geen snoep, geen boterletter,
"En ook geen marsepein!" Sint vloekte als een ketter.
Maar waarheen hij ook ging, het wou hem nergens lukken.
Hij brulde: "Hou me vast, ik bega ongelukken!"
Toen kreeg hij een idee: "Ik probeer het bij de Joden!
"Daar vind ik hulp wellicht in deze mijne noden!"
Doch hoe hij ze ook zocht, geen één kon hij ontdekken,
Dus vroeg hij iemand hem inlichting te verstrekken.
"De Joden, beste man, zijn allemaal naar Polen,
"Ginds worden ze vermoord, hun geld is al gestolen."
De bisschop stond verstijfd, hij stamelde zijn dank,
Stak strootjes in zijn haar, en raakte aan de drank.
Zoo was de mensenvriend verbijsterd van d'ellende,
Die overal hij vond, waarheen hij zich ook wendde.

Vijfde Zang
Tenslotte toen de stad zijn lichten ging verduisteren,
Begon Sint overal aan schoorstenen te luisteren.
Want het is naar de aard van goede Sinterklazen,
Om 's nachts in dat seizoen, de daken af te grazen.
Zo klom hij, zonder hulp, naar boven naar het dak,
De oude grijze man was heus nog lang niet zwak.
En weldra stond hij over de schoorsteenpot gebogen,
Hij luisterde erdoor met tranen in zijn ogen.
Hij hoorde slechts gevloek, gezuip, gegil van meiden,
In plaats van kinderzang, dat hem zo kon verblijden.
"Ahum," zo riep de Sint, "ik voel het met mijn sloffen,
"Dat deze slechte tent, bezet is door de Moffen!"
Een schoorsteen verderop, daar luisterd' hij gespannen,
Naar een huizelijke twist, daar vlogen alle pannen
Om de oren van den man, want die was vreeslijk kwaad,
Omdat zijn vrouw hem voederde met niets dan surogaat.
Weer ergens verderop daar werd zijn hart gebroken,
Door 't snikken van een knaap, die onder was gedoken.
In weer een ander huis, daar vroeg de jongste schat,
Of de goede Sinterklaas ook wel een "Ausweis" had.
En of de goede Sint papa kon terugbezorgen,
Die door de Gestapo in Vught was opgeborgen.
In menig ander huis hoord' hij een rauw geschreeuw,
Daar zat een hoge M of te zuipen als een meeuw.
Een ander reuze huis viel hem ook al niet mee,
Daar stond een bordje op: "Kringhuis der N.S.B."
Daar werd den goeden Sint in spreekkoor toegebruld,
Dat zijn onArische persoon niet langer werd geduld.

Van woede werd de Sint afwisselend paars, wit, en
Riep: "Dat kan ik toch, niet op me laten zitten!"
Met 'n grote prop papier sloot hij de schoorsteen af.
De bende werd gerookt, dat was een goede straf.
Ook hoorde Sinterklaas. daarboven op de pannen,
Oranje Radio met zijn invasie plannen.
De radio werd gestoord, maar toch kon hij nog horen,
Hoe Duitschland weer een stuk Van Rusland had verloren.
Ook hoord' hij tegenspraak van wat er was verzonnen
Aan in de grond geboorde brutoregistertonnen.
Gesterkt door dit nieuws, trok hij weer langs de grachten,
Doch overal waar hij kwam, daar hoorde hij slechts klachten.
Het voedsel is te duur, de hongersnood nabij:
De zwartehandel vraagt één dertig voor één ei!
Een pondje koffie kost genoeg om van te leven,
Voor'n burgerhuisgezin, zo voor een week of zeven.
Zo is het ook gesteld met vlees en thee en stroop,
Met suiker, melk en brood; olie is niet te koop.
De tarwe en het vee, het fruit en andere zaken,
Verdwijnt over de grens in buitenlandse kaken.
Voor een plaatsje op de tram, daar vallen harde woorden,
Maar een staanplaats op de trein, kost meestal een paar moorden.
Want nergens ziet men meer een auto of een fiets,
Vraagt men iets dergelijks aan, dan krijgt men zeker niets.
En wie, trots hoog bevel, zijn radio wil houden,
Die is, - wordt hij gesnapt -, afschuwelijk verkouden.
Kortom, wie aan vorstin en land trouw is gebleven,
Dien kan men wel meteen een laatste rustplaats geven.
Met tranen in zijn stem en plukkend aan zijn baard,
Klom Sinterklaas van 't dak en steeg weer op zijn paard.

Zesde Zang
Sint Nikolaas reed door, langs natte donkere straten,
En maakte het besluit, het aardrijk te verlaten,
Om terug te keren naar zijn sloffen en sigaren,
En rustig zijn memoires van vroeger door te blaren,
Toen plots zijn zoet gepeins zeer ruw werd onderbroken
Doordat hij, vreeslijk hard, in 't Duits werd toegesproken:
"Zeig' dein Personsbeweis, Kreuzdonnerwetter Blitz!
"Bitte ein bisschen schnell, ich verstehe keine Witz!!"

De oude Sinterklaas verbleekte bij dit woord,
Hij had van zo'n ding werklijk nog nooit gehoord.
Het trouwe paardje werd den ouden man ontnomen,
(Doch dit wist naderhand naar Spanje te ontkomen.)
Zo werd hij opgebracht, en liepen zij aan zij,
De grijze kindervriend en de Grüne Polizei.
Doch deze paradox, die kon niet lang meer duren,
En onze Sint begon naar links en rechts te gluren,
Of hij wellicht ook hier of daar een kansje zag,
Waar, door de vlucht, de weg naar vrijheid open lag.
Toen, met een forse sprong, klom hij al naar een goot;
Zijn vaart werd niet gestuit, hoe men ook op hem schoot.
En, niet in 't minst verschrikt door 't fluiten van de kogels,
Verdween Sint over 't dak, zo vrij als alle vogels.
Hij sprong van dak tot dak, zo lenig als een kat,
Richtte ravages aan op menig duivenplat.

Zevende Zang
Tenslotte landde hij, met steken in zijn zij,
Op een zolder, waar het rook naar rode kool en prei.
De arme Sinterklaas zat vreselijk te hijgen,
Hij had van dat geklim een beroerte kunnen krijgen.
Maar toen Sint Nikolaas een uurtje had gerust,
Stond hij behoedzaam op en verkende hij de kust.
Doch reeds bij d'eerste stap viel hij over de rommel.
Beneden zong een kinderschaar: "Wat hoor ik voor gestommel!"
De Sint was dadelijk in zijn rol en snelde naar beneden,
Maar door zijn al te grote haast, miste hij 'n paar treden.
Hij krabbelde pijnlijk overeind, een buil stond op zijn kop.
Intussen zong de kinderschaar: "Kom binnen goede bisschop!"
Naar binnen hinkte Sinterklaas met een verstuikte voet,
Toch riep hij nog met veel aplomb: "Zijn alle kinderen zoet?"
Nadat hij deze kinderen over d'haren had gestreken,
Moest hij toch eens afzonderlijk met hun papa gaan spreken,
Want Sint vond dat hij de gelegenheid moest gebruiken,
Om, nu de Grüne naar hem zocht, hier maar onder te duiken.
Papa was van 't goede soort; hij maakte geen bezwaren,
Om Sinterklaas, de oorlog door, in zijn huis te bewaren.
Zo heeft Sint dan, daar in dat huis, een kamer moeten huren,
Daar bidt hij nu de hele dag, dat 'd oorlog kort mag duren.

EINDE

Epiloog
Bij 't lezen van dit boek, is u vast opgevallen
't Gemis aan Zwarte Piet, - bekend aan bijna allen - ,
Sint Nikolaas moest hem, zeer spijtig, wel ontslaan,
Omdat zijn zwarte knecht in staking was gegaan.
Want Pieter was bevreesd voor luchtafweer kanonnen,
Voor polio. cer. spin., Gestapo en voor bonnen,
Dus weigerd' hij een reis, door het bezet gebied.
De Sint werd hevig kwaad, en weg vloog Zwarte Piet.
't Eerste wat hij deed, nadat hij was ontslagen,
Was: in een duistre kroeg, zijn geld er door te jagen.
De volgende dag wist hij niet wat te doen,
Dus gaf hij zich maar op voor 't vreemdelingen Legioen.
Nu is hij in gelijfd in het Gaulle'sche leger
En vecht zo goed dat gaat, voor 'n grote, dikke neger.

############

Avonturen met de Oliviers