Ko-tje en het kerstfeest

Fragment uit het boek:
Moeder heeft boodschappen gedaan met haar grote tas. Nu is de tas helemaal vol. Nu gaat moeder weer naar huis terug, - naar Ko-tje. Ze komt al bij de hoek van het smalle straatje en ze kijkt naar boven, naar de vensterbank. Ze schrikt.....!
De boodschappen in de tas schudden heen en weer van de schrik. De drooglijn....leeg! De jurk....weg! Hoe kan dat?
Zou Ko-tje het raam hebben opengeschoven? Nee, vast niet. Dat is heel gevaarlijk. Nee, Ko-tje kan het niet gedaan hebben. Zou de wind het jurkje hebben weggeslingerd? Nee, vast niet. Er is haast geen wind in het smalle straatje. Een heel,héél klein beetje maar. Nee, de wind kan het ook niet gedaan hebben.
Moeder kijkt of ze de jurk soms ergens op de straat ziet liggen. Rood met witte bloemetjes. Ach, ze ziet niets. Ze is al bij haar huis, ze doet al met haar sleutel de deur open. Dan gaat ze vlug het gangetje in. Maar boven aan de trap hoort ze wat. Daar komt iemand hard naar beneden hollen.
"Moeder, moes....! Ko-tje trekt moeder aan haar arm.
. "Moeder, o, moes.....! Ko-tje's wangen zijn nat en haar ogen zijn rood.
"O, moes, de jurk....! Moeder pakt Ko-tje bij haar hand. "Kindje, kalm toch, kalm! Wat is er gebeurd? Hoe kan dat nou?"

De lamp brandt. Ko-tje zit aan tafel in haar onderjurk. Heel verdrietig. Ze veegt met haar vinger de broodkruimeltjes op een hoopje. Moeder zit te naaien. Ze is ook verdrietig. Ko-tje wrijft langs haar ogen. Nu is haar mooie nieuwe jurk weg, zomaar helemaal weg..... en morgen is het Kerstfeest.