Moriaantje zwart als roet

Korte inhoud:
Sinterklaas staat op het punt om vanuit Spanje naar Holland te vertrekken, als Zwarte Piet van zijn paard valt en zijn been breekt. Hij kan nu niet mee en Sinterklaas is ten einde raad, omdat hij niet zonder zijn knecht kan, die immers de weg over alle daken weet. Piet zorgt voor een oplossing. Hij schrijft een brief aan zijn neefje Moriaantje, zwart als roet, die ver weg in Afrika woont en vraagt hem om zijn plaats in te nemen. Het hele dorp van Moriaantje leeft mee en allen doen hem uitgeleide als Moriaantje de volgende dag met een vliegmachine wordt opgehaald.
Zo komt Moriaantje aan bij Sinterklaas, die al klaar staat om in te stappen, om meteen door te vliegen naar Holland. De cadeaux zullen meegaan in een Zeppelin.
Moriaantje gaat nog snel even naar Zwarte Piet, die hem vertelt dat hij in Holland één huisje niet mag vergeten. Daar woont Carolientje, die vaak ziek is. Omdat de schoorsteen van haar huisje te nauw is om door te kruipen, vindt zij het heerlijk als Piet alleen door de schoorsteen roept: "Dag Carolientje, groeten van Sint Nicolaas!", daar verlangt ze het hele jaar door naar. Moriaantje belooft het en dan stapt hij in de vliegmachine en vertrekken ze. In Holland aangekomen klautert Moriaantje, samen met Sinterklaas, al snel over de daken met zakken vol lekkers en cadeautjes voor de kinderen. Als ze bij de lange, hoge schoorsteen van Carolientje komen, wil Moriaantje toch proberen er in te klimmen. Sint geeft hem nog wat extra peperkoeken mee die Moriaantje in zijn zakken stopt. Maar hierdoor wordt Moriaantje dikker en dan blijft hij, o schrik, midden in de schoorsteen steken.
Carolientje, die in bed ligt, hoort het, maar zij kan Moriaantje niet helpen. Dan haalt Sinterklaas gauw de schoorsteenveger Janus, die in het huisje er naast woont, erbij. Gelukkig kan Janus Moriaantje met zijn bezem naar beneden duwen, zodat hij bij Carolientje in de kamer valt.
Nu vraagt Moriaantje aan Carolientje of zij mee terug wil gaan naar Spanje, om daar bij Sinterklaas te gaan wonen. Dat wil zij graag en zo stapt Carolientje een paar weken later, samen met Moriaantje en Sinterklaas uit de vliegmachine, die op het dak van het paleis van Sinterklaas, in Spanje landt. Zwarte Piet is heel erg blij als hij Carolientje ziet. Zij is het mooiste cadeau wat Sinterklaas voor hem mee kon brengen!
Zo leeft Carolientje nog heel lang en gelukkig bij Sinterklaas in zijn paleis, waar zij voortaan zijn schoenen poetst en zijn doperwtjes kookt!

Fragment uit het boek:
"Nu gaan we naar Carolientje," zei Sinterklaas. Moriaantje stapte achter op de schimmel.
"Carolientje's huisje staat ver weg," vertelde de Sint, "in een klein steegje. Je kunt er haast niet over de daken rijden!"
Hop, hop, op een drafje over de brede platte daken en dan voetje voor voetje op de daken van de kleine huisjes. En ja, hoor! Daar was de hoge, smalle schoorsteen onmiddellijk te herkennen!
"Gauw, Moriaantje," riep de Sint, "we zullen dit jaar alle drie door de schoorsteen roepen!" "Sint," zei Moriaantje, "ik kan vast door die schoorsteen heen!"
"Vast niet," zei Sint Nicolaas, "maar laten we de maat nemen." Samen stonden ze bij de schoorsteen. Met een slip van zijn jas nam Sint de maat.
"Hier, Moriaantje, neem deze peperkoeken mee voor Carolientje! En die pop!" Sint Nicolaas werd geestdriftig. "Wat heerlijk, nu krijgt Carolientje ook een cadeautje!"
Had Sint dat maar niet gedaan! Moriaantje was dikker geworden door al die pakjes. Hij klom in de schoorsteen, en ja..... daar gebeurde het! Moriaantje bleef steken. Moriaantje kon niet meer voor of achteruit.
"Sint Nicolaas, Sint Nicolaas, ik zit vast," riep hij met een ongelukkig stemmetje.
verschrikt keken Sint Nicolaas en de schimmel door de schoorsteen. Ze konden niets zien. Moriaantje was ook even zwart als de rest.
"Goede hemel, wat nu te doen!" zuchtte Sint Nicolaas.
beneden lag Carolientje in haar bedje. Het was 5 December, en Carolientje had in spanning liggen wachten op de groeten van Zwarte Piet. Zou de goede oude Sint ook roepen dit jaar? Wat hoorde Carolientje daar! Rechtop ging ze in haar bedje zitten:
"Sint Nicolaas, Sint Nicolaas, ik zit vast, ik kan er niet meer uit!"
Wat was dat? Zwarte Piet? Zou hij toch door hun nauwe schoorsteen zijn gekomen?
"Zwarte Piet, ben jij dat?" riep Carolientje.
"Neen! Neen! Ik ben Moriaantje! Zwarte Piet is ziek! ben jij Carolientje?"
"Ja," riep het meisje, "kan ik je helpen?" "O," zuchtte Moriaantje, "Kan je me niet naar beneden trekken?"
Carolientje kroop naar het schoorsteengat. Ja, daar hing een slip van Moriaantje's ceintuur naar beneden. Zij trok en trok, er kwam geen beweging in. Boven stond de goede Sint. Hij had een plannetje bedacht. Sinterklaas ging naar het huisje ernaast. Daar woonde een goede, oude schoorsteenveger. Hij zat 's avonds laat nog te lezen. Hij wilde net zijn boek dichtslaan om in bed te stappen, toen hij een oude bromstem hoorde achter de schoorsteen:
"Janus! Janus! Kom Sint Nicolaas eens helpen!"
Vlug schoot Janus zijn jas aan. Hij klom door het raam op het dak. Hij nam zijn schoorsteenbezem mee, dat was zo zijn gewoonte. Sint had er wel op gerekend. Janus ging met zijn bezem naar bed en stond met zijn bezem op.
"Janus, Moriaantje zit in Carolientje's schoorsteen," zei Sint. "Pas op, doe hem geen pijn! Kun je hem eruit vegen?"
Janus ging op de rand van de schoorsteen zitten. Hij stopte er voorzichtig zijn bezem in.
"Hi hi hi!" hoorden Carolientje, de Sint, Janus en de schimmel opeens. "Je kietelt me, houdt op!" Maar Janus duwde, duwde en.... er kwam beweging in. Moriaantje viel bij Carolientje in de kamer.