Bob Evers

Deel 5 uit de serie van Bob Evers
Geschreven door Willy van der Heide, pseudoniem van Willem van den Hout ( 1915 - 1985 )
Omslag van R. van Giffen
Uitgeversmij. De Eekhoorn B.V. - Harderwijk

In totaal zijn er 32 delen verschenen.
In 1943 verschenen de eerste avonturen van Bob Evers en zijn vrienden.
Zij beleefden avonturen in Trinidad en op Honoloeloe, vochten met internationale misdadigerbendes, reden in fonkelende Amerikaanse auto's, reisden in vliegtuigen en beschikten altijd over geld.
Hoofdpersonen: De Amerikaan Bob Evers, de dikke en slimme Arie Roos en de gierige en precieze Jan Prins.

Korte inhoud:
In dit boek maken we de jacht mee op een koperen kanonnetje, waarin één der laatste papiertjes verborgen zit, die John en Lois, de Engelse vrienden van Jan Prins, Arie Roos en Bob Evers, in handen moeten hebben, om de hun toekomende erfenis uitgekeerd te krijgen.

Fragment uit het boek:
Het was bijna twaalf uur voor Bob weer toonbaar was. Daarna maakten ze zich met de meeste spoed gereed om uit het Cheshire Hotel te verdwijnen, want Bob had een sterk vermoeden, dat er een speciale afdeling uit Holland zou komen om hem gevankelijk terug te voeren. "Beter herrie voorkomen dan genezen," zei hij.
Ze verlieten het hotel met z'n drieën, zeiden tegen de portier, dat ze een dag later terug zouden komen, en verzochten hem, hun kamers aan te houden.
"Als we vannacht gearresteerd worden zou het wel eens wat langer kunnen duren," lachte Lois opgewekt.
Bob stond stil op het plaveisel voor het hotel. De zon scheen op zijn keurig gekamde, blonde haren.
"Stel je voor dat we een halfjaar tuchthuis krijgen, alle drie, en dat al die tijd die kamers niet opgezegd worden...Dat zal een aardige duit kosten tegen dat we weer vrij zijn."
"Ik zal heel hard manden vlechten en zakjes plakken," beloofde Lois. "Mag je roken in de gevangenis?"
"Geen idee," bromde John. "Maar we kunnen het gauw genoeg aan den lijve ondervinden. Kom mee....we gaan eerst onze inbrekerswerktuigen kopen."
Een oude dame, die op rubberzolen uit het hotel was komen lopen en hen juist passeerde, ving die laatste woorden op en verschoot van kleur.