Marga gaat haar eigen weg

Marga Grift wil carrière maken als modeontwerpster. Ze gaat inwonen bij Machteld ten Oever, een kunstenares met een eigen atelier. Ze raakt bevriend met Octave. Hij werkt voor Maison Olga, waar ook Marga soms een kledingstuk voor ontwerpt. Ze vergeet haar trouwe vriend en buurjongen Kees Jan den Ouden, die haar op zijn beurt maar niet vergeten kan.

Fragment uit het boek:
Gezien had ze Kees Jan nooit meer, zijn moeder klaagde erover dat hij bijna niet kwam. Hij moest hard werken, schreef hij - had weinig tijd. De kerstvacantie had hij doorgebracht bij een vriend van hem, ergens in Groningen.
Vroeger, herinnerde Marga zich vaag - vroeger was hij een beetje verliefd op haar geweest, dat zou toch niet....
Dan lachte ze. Verbeeld je ja, Kees Jan die een drama maakte van het leven. Iedere dag is even fijn en anders nou, dan máák je hem fijn!
Och nee, het was enkel dat hij haar vergat zo langzamerhand.... zoals zij hem. Je ging ieder een andere weg of richting uit. Afgelopen uit!
Mogelijk zou ze hem later nog eens tegen komen, wanneer je elkaar dan nog herkende - dan zei je - Hoe gaat het, ben je getrouwd? je bent nog altjd dezelfde gebleven.... evenwichtig, beheerst.... Ze mocht wensen dat Octave wat evenwichtiger was, dan wist ze tenminste wat ze aan hem had, nu moest ze daar dikwijls naar gissen.
- Octave, je houdt toch van me?
- Ma p'tite, maar natúúrlijk. Jij met je glanzende haar, je....
Ze beet haar tanden in haar onderlip. Ze zou hieraan moeten wennen. Natuurlijk hield hij van haar, alleen.... op zíjn manier.
En dan was er nog het andere: de heftigheid, de onstuimigheid van zijn liefkozingen. Was dat meer zo als je van iemend hield? zo.... zo beangstigend bijna. Zijn handen, die haar vasthielden soms. Eens had ze zich losgerukt: - Octave, ik wíl dat niet! Er waren tijden dat ze zijn zoen niet verdroeg, gewoon abnormaal.