De crack van Victoria

Korte inhoud:
De broers Leo en Jan Leenders wonen in Friesland in het dorp Tjongerdam en zijn daar fanatiek lid van de voetbalclub Victoria.
Vooral Leo Leenders is de held van de club. Door zijn toedoen wordt menige wedstrijd gewonnen. De trainer Sjef Dijckmeester is dan ook verschrikkelijk trots als Leo door de keuze commissie wordt uitgenodigd voor een wedstrijd met het Bondselftal tegen Wolverhampton Wanderers.
Leo werkt op kantoor van handelsonderneming Van Tiel en Borneman en moet dus wel hier een vrije dag voor vragen.
Leo krijgt kennis aan een meisje, Elly Versteeg, en hij is heel bedroefd als zij naar Canada gaat emigreren. Een troost is dat zij naar Victoria gaat, dat aan de westkust van Canada ligt.
Gelukkig voor Leo komt Elly weer terug in Tjongerdam omdat zij zwaar ziek is geweest. Wanneer dan ook nog het Nederlands-Elftal de belangrijke wedstrijd wint ( door het beslissende doelpunt van Leo Leenders ) tegen de gevreesde Rode Duivels en Elly en Leo hierna in triomf worden rondgereden in een open wagen door Tjongerdam, is Leo's geluk compleet.

Fragment uit het boek:
Ademloos zagen vijfenzestigduizend mensen, hoe de bal naar de uiterste hoek van de Belgische goal rolde en vlak achter de rechterdoelpaal tot rust kwam in het net!
"Hij zit!!" brulden er honderden tegelijk.
"Hij zit!!"
"Doelpunt!!"
"Goal!! Goal! Goal!"
"5-4! 5-4! 5-4!"
"Nederland heeft gewonnen!! Nederland heeft gewonnen!!"
Het gejuich dat toen opklonk was te horen in alle hoeken van Amsterdam en 't tumult, dat een seconde later op Dieudonné's laatste fluitsignaal volgde, was zelfs ongekend voor Amsterdam Van pure vreugde wierp het dankbare publiek alles in de lucht, wat maar voor het grijpen lag, van zitkussentjes tot hoeden en tassen toe. En toen het zag, dat bestuurs- en commissieleden van de Voetbalbond het veld opstormden en samen met de spelers de jubelende Leo Leenders, de grote matchwinner, op de schouders namen en van het speelveld droegen, bracht het de populaire en succesvolle Fries nog eenmaal, als een daverende hulde, een glorieus, maar tegelijk ontroerend en koudmakend "Lééjóó! - Lééjóó!" tegen de wanden van het Stadion.
Met een wuivend gebaar van zijn rechterhand beantwoordde een door zoveel geestdrift overrompelende Leo Leenders het eerbetoon. Toen verdween hij in een kluwen van Oranjehemden en breed lachende officials in de catacomben onder de eretribune.