De mannen van de Discus

In deze serie verschenen ook:
De Discus slaat toe 19??
De Discus bengt redding 1969
De Discus valt aan 1970
De Discus overwint 1970
De Discus in gevaar 1971
De Discus snelt te hulp 1974
De Discus komt terug 1974
De Discus in de strijd 1974
De Discus in volle vaart 1974
De Discus en de blauwe diamant 1974

In 1985 zijn er ook twee boeken over de Discus in de Sneeuwbal-serie van Kluitman verschenen geschreven door Bert Benson met ilustraties van Huub Slijper: Titels: De Discus weer in actie en De Discus kwam, zag en......

Meer over Bert Benson en de Euro-5 serie kunt u lezen op: http://euro-5.sytes.net

Korte inhoud:
Tjerk Hiddes, een atoomgeleerde uit Gaasterland, wordt wegens vermeende verkwanseling van geheimen voor geld, veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. Dit door toedoen van valse getuigenissen van "Het Syndicaat", een duistere groep mannen onder voorzittershap van Lafarge, een gentleman crimineel, die gezworen heeft om Hiddes te grazen te nemen. De andere leden zijn Filou, Calami en Nescio.
Wegens goed gedrag komt hij na 6 jaar vrij en inmiddels zijn zijn 3 zonen opgegroeid. Bouke de oudste is nu geleerde, Tjerk de middelste is musicus (hij treedt op onder de schuilnaam Policarpe) en Ruurd de jongste leert voor kok.
Professor Hiddes wil wraak nemen op het Syndicaat en laat een coaster bouwen, de "Chantal", waarmee hij met zijn zonen en een medegevangene, Jaromir Sperling die kapitein wordt, naar het eiland Porte Alegre vaart, waarvan Hiddes de eigenaar is. Onderweg worden ze door een duikboot aangevallen, waarvan ze later de bemanning overnemen. Jan Nurmi, electriciën, en de matrozen Pat en Mike.
Op het eiland, in een grot, bouwen ze de Discus, een schotelvormig luchtvaartuig, dat loopt op kernenergie. Ze worden geholpen door Raymond Maréchal, een beroemde voetballer, die zich op het eiland heeft teruggetrokken samen met zijn twee cheeta's.
Met behulp van nog twee uitvindingen, de spray en de balpenzender, wordt zelfs later de Amerikaanse Zevende Vloot verslagen en wordt Calami ontvoerd. De professor dwingt hem tot een schriftelijke bekentenis van de meineed van het Syndicaat. Hierna vernietigen ze de Discus en keren naar huis terug, waar Calami aan justitie wordt uitgeleverd.

Fragment uit het boek:
De "Discus" lag rustig in de hand en was met een pink te besturen. Nog zagen ze niets, nog voeren ze boven het dikke wolkendek. Zouden ze er doorheen prikken?
"Nog niet," zei vader, "eerst moet de Zevende Vloot in zicht zijn.
"Ik geloof dat ik wat zie," zei Ruurd. "Ja! Allemaal stipjes op het scherm. Een reusachtige vloot."
Vader kwam kijken. Ja, het kon niet anders; dit moest de Zevende Vloot zijn. Een machtige armada van meer dan honderd schepen, varend op volle snelheid.
"Dalen," zei vader. "Dalen tot vijfduizend meter." Gewillig gehoorzaamde de Discus.
Op de Zevende Vloot werd men attent. Uit de luidspreker klonk een knetterstem:"Hallo, vreemdeling! Hallo, vreemdeling! Over."
Vader antwoordde: "Wij zijn geen vreemden, admiraal. Wij zijn de mannen van de Discus."
Toen zei de stem van beneden: "Ik heb opdracht u als vijand te beschouwen. Ik heb opdracht u te dwingen tot dalen."
"U doet maar," zei vader laconiek.
Plotseling zagen ze op één van de kruisers een vlammetje blinken. "Ze schieten op ons, vader. Kijk op dat vliegdekschip. Ze sturen vliegtuigen naar boven," schreeuwde Ruurd.
"Daar zullen we een stokje voor steken. Jan, houd de spray gevechtsklaar."
En door de microfoon liet hij de admiraal beneden weten: "Admiraal, stop het vuren. En laat uw vliegtuigen direct terugkeren. Anders gebeuren er ongelukken."
"Ik heb van u geen orders in ontvangst te nemen," klonk het grimmig van beneden.
"Oké, dan zijn de gevolgen voor uw rekening." Vader steeg naar zevenduizend meter.
"Spray klaar, Jan?"
"Ja, meneer."
"Contact!!"
Jan Nurmi haalde een hendel over; de spray deed zijn werk.
Het was een angstaanjagend gezicht. Vooral omdat alles gebeurde in volmaakte stilte. Het vuren was meteen afgelopen; de vuurleidingen werkten niet meer. De vliegtuigen die al in de lucht lagen, geraakten in moeilijkheden. De motoren sloegen af, de radio werkte niet mee. Als dorre bladeren fladderden ze naar beneden. Gelukkig zagen de piloten kans tijdig hun vliegtuigen te verlaten.
En de schepen.
De motoren waren uitgevallen; de electrische stuurinstallaties werkten niet meer. De vaart liep uit de schepen. Eén van de vliegdekschepen sloeg uit de koers en ramde een onderzeeër. Twee zware kruisers voeren op elkaar in. Met een doffe dreun boorden ze zich in elkaar. Een explosie, een enorme steekvlam. Brand!
"Zo is het genoeg," vond vader. "Terug naar Porte Alegre."
Een minuut later waren ze in de hoge luchten verdwenen, een ontredderde vloot achter latend.

Met dank aan Sander van der Linden.