De Kinderen van de grote Fjeld

Van het boek is ook een film uitgekomen.

Hoofdpersonen:
Ante, 11 jaar - Lisa, 10 jaar - Malena, 8 jaar - Erik, 5 jaar- Magnus - Kaisa - Greta en Goudsik de geit.

Korte inhoud:
Tijdens het ontzettende noodjaar van 1860, trekken 7 kinderen, die hun ouders hebben verloren, door honger gedreven, van hun hut in Norrland te Noord Zweden, naar het Zuiden. Samen met hun geit Goudsik die hun vergezelt en voor melk zorgt voor de kleintjes. Bij hutten en boerderijen onderweg vragen en krijgen zij voedsel. Het is een barre winter en door de ontmoeting met wolven, beren en slechte mensen raken de kinderen uitgeput.
De kleine Greta, valt van de slee en wordt door een rijke houtvester gevonden en opgenomen in zijn gezin. Later als de kinderen op hun tocht ook bij dit gezin aankloppen en ze Greta weer terugzien, mag ook Kaisa hier blijven. Lisa en Erik worden bij een rijke boer, die net een kind verloren heeft opgenomen. Ook Magnus, vindt een gezin die hem samen met de Geit Goudsik wil adopteren, zodat tenslotte alleen Malena en Ante samen overblijven.
Zij ontmoeten een dominee, die hun droevige verhaal kent, en die graag Ante wil helpen om ook dominee te worden. Malena wordt geadopteerd door de zuster van de dominee, zodat ze toch familie van Ante wordt.
Tenslotte vernemen de kinderen nu van de dominee, die hun verhaal van een houtvester gehoord heeft, dat alle kinderen en ook Goudsik het in hun nieuwe gezinnen heel erg fijn hebben en heel erg gelukkig zijn geworden.

Fragment uit het boek:
Ante riep Malena toe om van de slee af te springen. Malena gehoorzaamde ogenblikkelijk en kwam nu naast Ante en de anderen lopen, die met de geit tussen zich in, een dicht aaneengesloten troepje vormden.
Nu was de slee ineens veel lichter.
"Wat was jij verschrikkelijk zwaar! Nu gaat het veel gemakkelijker," zei Lisa, terwijl zij het touw naar zich toe trok. Zij was heel wat vrolijker, Lisa, nu zij niet meer leed onder die open blaren aan de hielen en zij die waterdichte laarzen aan had.
"Zou het nog ver zijn Ante?" vroegen Magnus en Erik haast tegelijk.
Malena stak haar hand in die van Ante en keek vragend naar hem op.
"Ik geloof het niet," zei Ante, die met wijd opengesperde ogen trachtte de storm van wildwervelende, zwiepende sneeuwvlokken te doorboren.
"We zullen eerst de kleintjes beter instoppen, zodat ze het niet koud hebben en dan zullen wij hard voortlopen.
Ante keerde zich om. Hij vond dat de slee door de sneeuw heen gezien zo leeg leek.
Met twee sprongen was hij er bij en gaf een gil, een hese, akelige gil. Zoiets hadden de kinderen nog nooit van Ante gehoord, die altijd zo stil en ernstig was.
"Wat is er jongen?" riep Lisa nu, die door het dichte sneeuwgordijn slechts schaduwen zag.
"Gret.......! Zeg........ Kaisa, hoor!" Ante schudde Kaisa door elkaar, die in diepe slaap was verzonken. "
"Waar is Greta?"
"Weet ik niet, ze heeft aldoor hier gezeten"
"Gaan jullie alleen voort, dan loop ik terug om Greta te zoeken," zei Ante beslist. "Loop langzaam door, maar zorg dat je warm blijft en let op de dennenrij."
"Doe wat ik zeg," zei hij streng, maar hij keek diep bedroefd, toen de kinderen als in koor, een gehuil van angst, verdriet en afschuw aanhieven, omdat zij alleen voort moesten trekken zonder Ante's rustige, beschermende tegenwoordigheid.
"Zeg Lisa, jij moest toch kunnen zwijgen en jullie manvolk ook. Ik m o e t terug om Greta te zoeken," zei Ante beslist. Zij is zeker dadelijk van de slee gevallen, toen Malena er afsprong."
"Ja, ga maar gauw," snikte Malena. "Gauw, zoek onze kleine Greta. Wij zullen flink zijn en voortgaan, Ante, en wij hebben spek en brood om te eten."
"Zorg voor de kinderen,Lisa!" riep Ante nog achterom kijkend.
"Let op de kaaskom, die ik op het dennetje heb geplant; toen waren we nog allemaal bij elkaar en verder behoef je dus niet te gaan," riep Malena Ante na, die op een loopje, met de wind en de voortzwiepende sneeuw in de rug, voortholde langs dichtbesneeuwde weg....