Ons Honk

Geschreven door Diet Kramer,
Illustraties van Rie Reinderhoff
Uitgever Van Holkema & Warendorf N.V. - Amsterdam
Voor het eerst verschenen in 1928
Boek uit de Oranje-Bibliotheek voor jongens en meisjes

Korte inhoud:
Charry van Walen (17 jaar) zit in de laatste klas van de HBS. Ze vormt een band met nog 4 vriendinnen: Loek, Freddy, Juul en Hil. De band heeft de naam de "Never-Minds".
Thuis heeft ze het niet gemakkelijk. Als oudste dochter in een gezin met nog 3 kinderen: Maarten, een jaar jonger, die het moeilijk heeft door zijn mismaakte been, Fijco, de twaalfjarige robbedoes en de kleine Tieneke, de "dromelot" van 4 jaar. Voor het gezin zorgt "Juf", waar ze echter niet goed mee kunnen opschieten.
Als Juf naar haar ouderlijk huis wordt teruggeroepen omdat haar moeder ernstig ziek is, loopt alles in het gezin uit de hand. Charry neemt dan een moeilijk besluit en gaat na haar examen niet studeren, maar neemt de zorg voor het gezin op zich.

Fragment uit het boek:
Char wipte de trap op naar boven en stapte met een goedmoedig: "Hallo.... het beste allemaal!" de kamer in. Veel aandacht werd er aan haar komst niet gewijd. Loek zat voor de oude oefenpiano en trommelde met veel animo: "I never see Maggie alone!"
Hil trachtte in de beperkte ruimte een solo-foxtrot uit te voeren. Juul gaf instructies en galmde ondertussen mee met haar harde jongensstem. Temidden van al die drukte zat Fré Müller, zeer alleenlijk en verlaten op een van Loeks grote kussens. Ze vormde het middelpunt van Hils gevaarlijke charlestonmanoeuvres en bladerde niettemin onverstoord in een bundel hevig moderne gedichten.
"Lieve hemel.... wat voeren jullie uit?" vroeg Charry, terwijl ze zich met een plof op Loeks wankele divan neer liet vallen. Fré keek even peinzend naar haar op.
"O, het is niets, ze maken vast Kerststemming...." zei ze ironisch en bladerde weer verder.
"Wacht maar even," riep Juul met een wuivende handbeweging. "We zijn zo klaar.... een ogenblikje..... Syncopathisch, als je kunt, Loek.... syncopathisch! She brings her father, her mother, her sister and her brother, o, I never see maggie alone!"
"Té-re-re-réééé-reboemm-boemm!" zong Loek tot slot, met een paar ferme meppen op de piano. Met een ruk draaide ze zich om op de kruk, die ijselijk piepte en knikte tegen Char.
"Een van mijn nieuwste songs.... hoe vind je 'em?"
"Krankzinnig, gewoon," mompelde Fré, weg in haar verzenbundel.